Szybka przebieżka przez VK

Aya i Kaori wchodzą na scenę; ta pierwsza nieco speszona, druga teatralnie dyga, po czym macha publiczności i rozsyła jej wyimaginowane całusy.

Aya: Witajcie.

Kao: Czeeeeść~!

Aya: Dziewczyny, które nas stworzyły…

Kao: Ej, to dziwnie brzmi.

Aya: Fakt, ale publiczność musi wiedzieć, że mówimy jako opowiadaniowe Aya i Kaori, a nie te realne.

Kao: Ach, no chyba że tak.

Aya: Dobrze, tak więc dziewczyny, które nas stworzyły, postanowiły wykorzystać sytuację premiery sequelu „Vampire Knight”, by przypomnieć Wam kilka istotnych faktów z naszego życia.

Kao: W końcu przeżyłyśmy niemało! Ach, jak zapewne pamiętacie, na początku nie miałam pojęcia o istnieniu wampirów czy Łowców. Boże, jak to było dawno! Nie ma to jak bycie idiotką… W każdym razie dopiero potajemne schadzki z Aidou, spotkanie z Ichiru i inne tego typu sprawy doprowadziły mnie do poznania wielkiej tajemnicy. No, oczywiście nie obyłoby się bez mojej spostrzegawczości i inteligencji!

Aya: Taak… Czy to czasem nie Ichiru powiedział ci całą prawdę prosto z mostu?

Kaori szturcha Ayę w bok.

Kao: Niee, pomyliło ci się, Aya-nēchan!

Aya (na stronie): Mam nadzieję, że pamiętacie, jak było naprawdę. (Do Kaori) Hai, hai.

Kao: Niach, odkąd poznałam Ichiru, moje życie zmieniło barwy, choć tak naprawdę uświadomiłam sobie potęgę naszej miłości dopiero, gdy był na łożu śmierci. (Teatralna rozpacz.) Gdyby nie Aya-nēchan i jej magiczne zdolności, zostalibyśmy rozłączeni przez wredną kostuchę… Aa, właśnie! Ja tu gadu-gadu o sobie, a nie było jeszcze ani słówka o Ayi-nēchan! (Do Ayi) Może coś o sobie powiesz?

Aya: Wiesz co, dobrze ci idzie, nie przeszkadzaj sobie.

Kao: Och, dzięki! Cieszę się, że mnie doceniasz~! Tak więc moja kochana Aya-nēchan, która tak naprawdę nie jest moją siostrą, ale od dawien dawna mieszkała ze mną i z moją mamą, jest dhampirem! Jej biedni kochani rodzice nie żyją - mama została zabita przez Rido Kurana (niech go piekło pochłonie!), którego, nawiasem mówiąc, do zaświatów posłał Zero, a tatę zamordował Akuji Touma (jw.). Warto też wspomnieć o tym, iż to w naszej obronie Kage-san zginął…

Aya zwiesza głowę; próbuje się nie popłakać.

Kao: A skoro już o Zero była mowa, to jest teraz moim szefem, wiecie? No, czyli prezesem Związku Łowców. Nie żebym się go słuchała… (Zadziorna minka.) Od samego początku wydawał się zimny i niedostępny, więc wiedziałam, że będzie z Ayą-nēchan - ciągnie swój do swego, co nie? (Kolejny uśmieszek.) Aa, tak w ogóle Zero to wampir. Znaczy… był człowiekiem, ale został przemieniony w wampira przez Shizukę Hiou, starszą siostrę Kage, ojca Ayi. Zero przez X lat nienawidził „pijawek”, no ale skoro zakochał się w Ayi… Zresztą sami wiecie, miłość jest ślepa i te rzeczy. Ach, warto byłoby też wspomnieć o tych kazirodczych porąbańcach.

Aya: Nie wyrażaj się…

Kao: Przecież ich nienawidzisz!

Aya: Tak, ale…

Kao (wrywa się wpół zdania): Ha! Zabrakło jej argumentów! Kontynuując, mowa tu o Kaname i Yuuki Kuran. Znaczy Yuuki najpierw robiła za Kurosu, bo podawała się za córkę mego tatusia…

Aya: Ona była jego córką… Adoptowaną, ale jednak.

Kao: Ale to się wytnie. Nie wtrącaj się już. W każdym razie ta idiotka zastąpiła moje miejsce, bo moim tatusiem jest Kaien Kurosu, dyrektor Akademii Kurosu, ale ja żyłam długo w niewiedzy na temat tego, że to on jest moim ojcem. Mieszkałam tylko z mamą Reiko i z Ayą… Ale dobra, to chyba wiecie. Wracając do Kuranów… Yuuki okazała się siostrą Kaname, a co za tym idzie - czystokrwistą. Bleh. Z kolei Kaname niby taki wszechmogący, ale ukochanej jakoś nie uratował… Tak, dobrze słyszycie, Yuuki nie żyje! Zabił ją Akuji Touma, ot co. Kaname oczywiście się wnerwił i był problem, bo zarówno Aya, jak i on chcieli zabić dzieciaka Toumę w ramach zemsty. Koniec końców wyszło na to, że Aya-nēchan osłabiła bachora, walczyła z nim i ledwo sama przeżyła, a Kuran zebrał wszystkie laury, bo to on zadał ostateczny cios. Czy to nie chamskie, do cholery?!

Aya: Uspokój się…

Kao: Cicho, sama byłaś wściekła!

Aya: Tak, ale wydarzyło się to wiele lat temu. Niedługo po tym Kaname popełnił samobójstwo i nikt więcej o nim nie słyszał.

Kao: Mniejsza z tym. Jak więc widzicie, przeżyłyśmy całe mnóstwo niebezpiecznych przygód. Walki z Poziomami E, czystokrwistymi… Raz nawet (Boże, nigdy tego nie zapomnę!) walczyłam z dhampirem (ale nie, nie z moją siostrą). Jestem pewna, że gdyby nie bijący od niego seksapil, pokonałabym go w mgnieniu oka!

Aya śmieje się pod nosem.

Kao: A że Aya się z nim zaprzyjaźniła, nie miałam okazji więcej się mu przeciwstawić i poprosić o rewanż. Mimo wszystko Suza…

Na scenę wbiega Hanashi z pomponami w rękach. Skacze, biega i robi gwiazdy dookoła Ayi i Kaori, krzycząc: „Su-za-ku! Su-za-ku! Su-za-kuuuuuu~!”. Niemal niezauważenie podchodzą do niej Mariko i Kei. Mari chwyta kuzynkę za ręce, Kei za nogi i wynoszą Hanashi ze sceny.

Aya (oniemiała): Eeto… Co to miało być…?

Kao (mierzwiąc sobie włosy): Hehehehe… Mówiłam przecież, że miłość jest ślepa.

Aya: No tak. Warto więc nadmienić, że Hanashi, córka Kao i Ichiru, jest po uszy zakochana w Suzaku Shoutou…

Kao: Który z kolei kocha się w Ayi-nēchan. Ależ to nudne… Tyle lat, a on wciąż wierny jednej!

Hanashi (przebiegając przez scenę i uciekając przed Keiem i Mariko): Ale spoko, dam radę, nigdy się nie poddam!

Aya (nerwowo się uśmiechając): Trzymamy kciuki…

Kao (bojowym tonem): Gambatte, Hana-chan! Ha! Moja krew!

Aya: Ekhem. Wracając do opowieści, chyba warto by coś wspomnieć o naszym braciszku, co?

Kao: No tak! Niach, to kolejny przystojniak w naszym kręgu. Deichi jest cudniasty! Co prawda ma już dwadzieścia cztery lata, ale dalej jest słodziutki!

Aya: Dobrze, czysto teoretycznie przypomniałyśmy Wam o paru istotnych szczegółach. Teraz oddajemy wszystko w ręce naszych dzieci.

Kao (z łezką w oku): To takie wzruszające! Oby nasze maluszki przeżyły w spokoju te licealne lata… Choć znając autorki…

Aya: Taak, trudno na to liczyć…

Kao: Ale w razie czego przyjdziemy na pomoc~!

Aya: O ile Aya i Kaori nam na to pozwolą…

Kao: Ach, ta niemoc!

Aya: Cóż, słowem pożegnania… Dziękujemy Wam za miesiące spędzone na czytaniu o naszych przygodach i zapraszamy Was do zapoznania się z „Vampire Night”, którego pierwszy rozdział pt. „Amory” ukaże się już za kilka minut.

Kao: Głupio się czuję, przekazując pałeczkę naszym szkrabom.

Aya (głaszcząc Kaori po głowie): Taka jest kolej rzeczy. My już dość zrobiłyśmy.

Kao: Masz rację. Ech, no to idziemy.

Aya: Do zobaczenia w VN.

Kao: A no właśnie, w końcu my też tam wystąpimy, choć raczej gościnnie… Pff. Mata ne!

Czytaj  „Vampire Night” ->