Vampire Knight: tom I, rozdział V - "Irytująca rozmowa"

       Rozległo się pukanie do drzwi. Kaori podeszła i je otworzyła. Za nimi stała koleżanka z sąsiedniego pokoju.

       - Ohayō! Co cię sprowadza w nasze skromne progi tego pięknego, sobotniego poranka? - zaświergotała Kao.

       - Ohayō! A co ty taka podekscytowana?

       - Och, po prostu mamy taki ładny dzień…

       Uśmiechnęła się szeroko.

       - Aha… Hm, no tak. Właściwie ja do twojej siostry.

       - Wyszła na chwilę. Przekazać jej coś?

       Aya wróciła po kilkunastu minutach.

       - Nēsan, przyznaj się, co naskrobałaś?

       - Hę? Co masz na myśli? - spytała zdziwiona.

       - Mio tu była. Powiedziała, że Kyoko słyszała od Saeko, że Toku spotkała dyrektora, który powiedział, że ma przekazać, że masz do niego przyjść.

       - Nani? Masz na myśli, że Przewodniczący Akademii chce się ze mną widzieć?

       - Hai. No już, gadaj, co zrobiłaś!

       - Eee, no nic. A przynajmniej sobie nie przypominam… - Aya zastanawiała się, czego może chcieć od niej Kaien Kurosu. Najprawdopodobniej czeka mnie kolejna niemiła rozmowa na temat wampirów… Shimatta.

       - Hm, chyba nie mam wyboru…

       - Trzymaj się! - powiedziała przejęta Kaori. Siostra spojrzała na nią z westchnieniem.

***

       - Chciał mnie pan widzieć?

       - Och, Mitsui-san! Wejdź, wejdź!

       Aya weszła i zamknęła za sobą drzwi. Stanęła na środku, a dyrektor zajął miejsce za biurkiem.

       - Cieszę się, że wreszcie możemy porozmawiać - oznajmił z uśmiechem. - Zbierałem się do tego od jakiegoś czasu… Jest kilka spraw, które muszę z tobą omówić.

       - Rozumiem - rzekła krótko.

       - Po pierwsze… Powiedz mi, proszę, jak się czujesz i czy pojawiły się jakieś zmiany.

       Aya otworzyła szeroko oczy ze zdziwienia. On o wszystkim wie?!

       Kaien jakby czytał jej w myślach.

       - Tak, wiem o tym, kim jesteś. Przyjaźniłem się z Reiko i Maayą.

       Dziewczyna stała nieruchomo, wpatrując się w mężczyznę. Nie miałam o tym pojęcia!

       - W takim razie… Czy mogłabyś odpowiedzieć na pytanie?

       - Ale… Dlaczego mam o tym panu mówić?

       - Reiko prosiła mnie, bym na bieżąco informował ją o twoim stanie - odpowiedział spokojnie.

       - Co?! Jest pan z nią w kontakcie?! - zezłościła się.

       - Naturalnie - odrzekł, jakby to było oczywiste.

       - W takim razie niech pan się z nią skontaktuje i powie, żeby zabrała nas z tego miejsca!

       - Nie podoba ci się tu? Twoja siostra jest chyba zachwycona… - Kurosu zrobił głupkowatą minę.

       - Nie no, jest świetnie! Pomijając całą zgraję wrednych krwiopijców! - wybuchła.

       - Och, przecież moje wampirki wcale nie są wredne ani straszne!

       Aya popatrzyła na niego z niechęcią.

       - Proszę sobie nie żartować. I odesłać nas do domu.

       - Nie mogę tego zrobić.

       - Dlaczego?

       - Ponieważ… Właściwie już dawno przygotowaliśmy się na taką ewentualność… Mam na myśli przeniesienie was tutaj.

       - Od dawna? Nande? - Aya coraz mniej rozumiała z tej całej rozmowy.

       - To dość skomplikowane… Być może porozmawiamy o tym kiedy indziej. Tymczasem… Jak się czujesz? - Dyrektor był nieustępliwy.

       - Świetnie! Poza tym, że niedługo zmienię się w krwiożerczą bestię!

       - Czyli pojawiła się następna wampirza cecha? Jaka?

       Jak on może mówić o tym z takim spokojem?!

       - Wyczuwam krew - odparła z niechęcią i skrzywiła się.

       - Rozumiem. Od kiedy?

       - Od kiedy Kiryuu-kun ugryzł pańską córkę - oświadczyła dobitnie.

       - Och… Ach tak… - Kaien speszył się trochę.

       - Co z nim będzie?

       - Słucham?

       - Co będzie z Kiryuu-kunem? Da się go jakoś uratować?

       - Już wiele razy próbowaliśmy spowolnić proces. Choćby jego tatuaż… Właściwie dobrze się spisał… Cztery lata…

       - Ale co będzie dalej? Czy on… upadnie do Poziomu E?

       - Tak. Nie sądzę, żeby dało się to odwlekać całą wieczność. - Przewodniczący sposępniał. - Dobrze, ale wróćmy do tematu. Czy rozmawiałaś już z Kaname?

       - Niech pan nie wspomina o tym… - powstrzymała się w ostatniej chwili, by nie przekląć w obecności dyrektora.

       - Jak widzę, nie skorzystałaś z jego propozycji?

       - Pan o niej wie?!

       - Oczywiście - odparł.

       - To niedorzeczne! Mam już dość! Wychodzę! - Obróciła się na pięcie, gotowa odmaszerować.

       - Zaczekaj, Mitsui-san! - Aya nie zareagowała. - Katayama-san!

       Dziewczyna drgnęła, zatrzymała się wpół kroku i odwróciła.

       - Dlaczego… mnie pan tak nazwał?

       - Cóż, to twoje prawdziwe nazwisko, więc chyba mogę cię tak nazywać?

       Powoli i jakby z lekkim wahaniem skinęła głową.

       - Czy wysłuchasz mnie do końca? - spytał.

       Potaknęła z ociąganiem.

       - Dlaczego się nie zgodziłaś?

       - Bo to głupek. I nie zamierzam przyspieszać tego całego procesu przemieniania się w bestię - odpowiedziała naburmuszona.

       - Mogłabyś oszczędzić sobie wielu cierpień.

       - Wiem. Ale nie obchodzi mnie to. Chcę być człowiekiem tak długo, jak się da. A potem… Potem nie będzie już tu dla mnie miejsca.

       - Ależ wprost przeciwnie!

       - Słucham?

       - Zarezerwować ci już miejsce w Nocnej Klasie? - zapytał wesoło.

       - Słucham?! - przeraziła się nie na żarty. - Nigdy w życiu!

       - Hę? Nande?

       - Jeśli myśli pan, że mogłabym zamieszkać i bez przerwy przebywać z tymi wszystkimi wampirami, to jest pan w błędzie.

       - Ależ nie byłabyś sama. Zero także spróbuję przekonać, by się przeniósł.

       - Żartuje pan? On się nigdy na to nie zgodzi.

       - Chyba jesteście ze sobą blisko, co?

       - Niezupełnie. Po prostu rozumiemy się nawzajem. Jesteśmy w podobnej sytuacji. To wszystko.

       - Rozumiem. - Kurosu pokiwał głową. - No, w każdym razie… Pomyśl jeszcze o tym. Właściwie to Reiko i ja zastanawialiśmy się, czy od razu nie przydzielić cię do Nocnego Wydziału. Ale w końcu stwierdziliśmy, że jeszcze nie jesteś na to gotowa i pewnie nie chciałabyś zostać rozdzielona z Kaori.

       - Ciocia myślała o czymś takim? - Nie mogę w to uwierzyć. Przecież doskonale wie, jak nienawidzę tych potworów!

       - Mogę zamówić dla ciebie mundurek Nocnej Klasy - ciągnął niezrażony. - Dla Kiryuu-kuna już mam!

       - I zamierza pan mu go pokazać?

       - Oczywiście! - rzekł z uśmiechem.

       - Radzę uważać. Pewnie się wścieknie i będzie próbował pana zabić.

       Entuzjazm Kaiena lekko opadł.

       - Innymi słowy, na razie pewnie nie mogę liczyć na twoją współpracę?

       - A na czym niby miałaby ona polegać?

       - No wiesz… Dołączenie do Nocnej Klasy i być może przekonanie do tego Zero…

       - Nigdy.

       - Cóż, tego się obawiałem. Chyba nic na to nie poradzę. Na dziś to wszystko, Katayama-san.

       Dziewczyna zaczęła wychodzić.

       - Yare, yare, dzisiaj czeka mnie jeszcze jedna ciężka rozmowa… - usłyszała jeszcze narzekania dyrektora.

       Aya rozpoczęła powolną drogę powrotną. Nagle usłyszała głosy dochodzące zza sąsiedniego korytarza.

       - Nadal się złościsz, Zero? O niczym mi nie mówisz! - rzekła z rozdrażnieniem Yuuki. Ciągnęła chłopaka w stronę gabinetu ojca.

       - Gdzie chcesz teraz iść?

       - Załatwimy to już. Wyjaśnimy sobie wszystko…

       Aya i prefekci omal na siebie nie wpadli.

       - O, Mitsui-san! Ohayō!

       - Ohayō, Kurosu-san, Kiryuu-kun.

       - Rozmawiałaś z Przewodniczącym? - spytała Yuuki.

       - Taak… Niestety - odparła, krzywiąc się lekko.

       - Co jest? - zapytał Zero.

       - Szkoda słów. Przygotuj się na niebyt przyjemną rozmowę.

       Po tej krótkiej wymianie zdań każdy ruszył w swą stronę.

Ending 

<- Poprzedni rozdział

Kolejny rozdział ->

***
   Woow, na tym kończymy TOM I! Hmm, jak na razie to najkrótszy rozdział, ale kiedyś ta rozmowa musiała się odbyć, a tu okoliczności sprzyjają. ^^ Następny za to będzie zdecydowanie DŁUŻSZY. xD No i zacznie się coś dziać.
   Dziękujemy wytrwałym czytelnikom! :*

[wpis z dnia 21.10.09]